W filmach o chorobach często pojawiają się naukowcy pracujący w baloniastych, kosmicznych skafandrach. Czy takie skafandry stosuje się w rzeczywistości? Tak – w niektórych przypadkach. Ogólnie rzecz biorąc, stopnie zagrożenia biologicznego są (w uproszczeniu) cztery, i stosuje się je w zależności od rodzaju organizmów, z którymi się pracuje. Każdy z poziomów bazuje na poprzednim, tzn. reguły dotyczące niższego poziomu dotyczą też wszystkich wyższych poziomów. 1. BSL1 to najniższy stopień. W zasadzie każde laboratorium biologiczne to BSL1.

Ludzie postrzegają myśliwych jako zabójców. To niesłuszna opinia. My przede wszystkim dbamy o rozwój i ochronę środowiska przyrodniczego - mówi rzecznik Matysek z PZŁ. Gazeta Wyborcza, 19.8.2014 Cały tekst oraz towarzyszący mu komentarz Adama Wajraka nadaje się do zacytowania in extenso. Myśliwy niechcący sztucerem przestrzelił samochód, dwudziestolatka i jeszcze kumpla dwudziestolatka – jednym strzałem, panie. Prokuratura nie ma dostępu do bazy danych, w której możnaby sprawdzić, ile rocznie jest wypadków z bronią myśliwską.

Najpierw ogłoszenia parafialne: oddałem się Matriksowi, wszczepiłem sobie chipa i Biokompost jest na facebooku. Pewien dziennikarz napisał książkę o genetycznych różnicach między rasami. Książka oczywiście odbiła się szerokim echem, zwłaszcza że jest pełna przekłamań, łącznie z tym, że autor stawia jakąś tezę i podaje jako źródło pracę, w której tej tezy nie ma. Porządna recenzja w New York Timesie. Fajny artykuł o Maryam Mirzakhani, laureatce tegorocznego Medalu Fieldsa (“matematycznego Nobla”).

Kiedy puszczałem wczorajszą notkę o Eboli (przygotowywaną od soboty), nie przeczytałem jeszcze wczorajszej GW. I dobrze, bo by mnie krew zalała i zamiast o Eboli, pisałbym o GW. Zacznę od pochwał. Muszę pochwalić panią Maję Gawrońską (artykuł “Dlaczego jeszcze nie ma leku ani szczepionki?”). O ile mogę to ocenić, ten jeden artykuł jest napisany profesjonalnie i po pobieżnej lekturze do niczego ważnego nie mogę się przyczepić. Ach, i jeszcze drugi artykuł.

dla Magdy Pracowaliśmy wtedy nad – ha, jeszcze wtedy nikt nie mówił o Kwai, czy Khwaevirus, jak brzmi poprawna nazwa – nie wiem, nie pamiętam, jak nazywały to inne laboratoria, u nas, od jakiejś przypadkowej etykiety mówiliśmy zawsze o KMUTT-26, od King Mongkut’s University of Technology Thonburi, który dostarczył nam pierwszych próbek. Wróć, inaczej było. Pierwsze próbki dostarczył nam po prostu w plecaku jeden z doktorantów, bo były jaja z MTA, ktoś chciał w łapę – nie, w łapę chciał jakiś gość z Moskwy.

Pacjentem zero i pierwszą ofiarą był dwuletni chłopiec, który zachorował 2 grudnia 2013 w wiosce Meliandou, w prowincji Guéckédou w Gwinei, w pobliżu granicy Liberii i Sierra Leone. Objawy obejmowały gorączkę, wymioty i czarny stolec. Chłopczyk umarł cztery dni później, a tydzień później umarła jego mama. W Boże Narodzenie zachorowała trzyletnia siostrzyczka chłopca; umarła także cztery dni później. W Nowy Rok, pierwszego stycznia 2014, umarła babcia obojga dzieci. Dwudziestego piątego stycznia 2014 zachorowała położna pracująca w wiosce.

“Marek Haslik nie pobierał wynagrodzenia za leczenie, (…) a pacjenci z własnej inicjatywy wręczali mu drobne kwoty pieniężne. Mając to na uwadze, nie sposób zarzucić mu świadczenia usług zdrowotnych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. A abstrakcyjne narażenie na utratę zdrowia lub życia nie wyczerpuje znamion przestępstwa” – skonkludował prokurator. Prokuratura w 2007 nie widziała powodu, żeby przychylić się do wniosku Okręgowej Izby Lekarskiej. GW, 30.07.2014 Marek Haslik kontynuował działalność znachora.

[caption id=“attachment_4076” align=“alignright” width=“300”] Na zdjęciu: Gamal Shiha prezentuje urządzenie C-FAST.[/caption] Kto by pomyślał, że tak niesamowite urządzenie – które w ciągu trzydziestu sekund jest w stanie bezinwazyjnie wykryć [1] HIV albo żółtaczkę zakaźną z odległości nawet pół kilometra – zostanie stworzone przez armię egipską? Urządzenie jest niezwykle proste i składa się z rączki z antenką (patrz zdjęcie obok). Mamy do czynienia z naprawdę znakomitym, porządnie wykonanym, wysokiej klasy kawałem pseudonauki, porównywalnym z włoską zimną fuzją “E-CAT” i pod pewnymi względami nawet lepszym niż ADE 651, wykrywacz wszystkiego, od materiałów wybuchowych po słonie.

[caption id=“attachment_4023” align=“alignright” width=“150”] Źródło: Wikipedia[/caption] Lymantria dispar to motyl – ćma, z rodziny Noctuidae, sówkowatych. Motyl, o którym większość z nas uczyła się w dzieciństwie. W każdym razie ja się uczyłem, chociaż nie zapamiętałem, nawet w przybliżeniu, jak to zwierzę wygląda. Zobaczyliśmy ją na ławce na placu zabaw, ale oczywiście nie rozpoznałem jej. Są biolodzy-przyrodnicy, którzy potrafią rozpoznać różne robactwo. Ja nie (o ile robactwo nie jest utrwalone w skale osadowej), ale dzięki temu mogłem się bez uprzedzeń nacieszyć jej pięknem.